ز دهه 1950 میلادی به بعد درختکاری بخشی با اهمیت در طراحی شهری به شمار می رود. درختکاری یکی از بهترین سرمایه گذاریهایی است که یک شهر می تواند در زمینه طراحی شهری انجام دهد. بعلاوه مردم به درخت علاقه دارند و سبزه و درخت ناشانه ای از زندگی در شهر است.

اما آنچه که باید در طرحهای درختکاری در نظر داشت این است که درختان در کجا و چگونه غرس شوند، باید مشخص شود که در چه جاهایی نباید درخت کاشته شود. اگر از  درختکاری برای مشخص کردن خیابانها یا مناطق خاصی استفاده می شود به تفاوت زیادی بین نوع درختان نیاز است تا از نظر بیننده معمولی که علاقه خاصی به جزئیات گیاه شناسی ندارد قابل تشخیص باشد.

در خیابانهای فرعی که ترافیک عبوری و سریع نمی یابد ترغیب گردد، لازم است درختکاری حالت نامنظم ایستادن و رفتن را با ایجاد فاصله نامنظم بین مجموعه درختان و شاخ و برگ در هم فشرده آنها در فواصل مختلف القاء کند.

خیابانهای عبوری که برای سفرهای طولانی تردد در نظر گرفته شده اند، بایستی به وسیله محوطه سازی که ویژگی پایدار و ریتم منظم متداولی را حفظ می کند مطرح شود. هر چه سرعت ترافیک بیشتر باشد، لازم است طول مدولهای تکرار شونده بیشتر و خیابان بازتر باشد.

نام کتاب: تغذیه گیاهان از طریق ساقه و برگ

گردآورنده: خانم مرجان خدامی

ناشر: سازمان بوستانها و فضای سبز شهر تهران

سال انتشار: 1370